Φόρουμ
Τα ρομπότ βελτιώνονται στο να βρίσκουν το δρόμο τους σε άγνωστες περιοχές και κατασκευάζουν τους δικούς τους χάρτες καθώς εξερευνούν τα μέρη. Αλλά τα ρομπότ που χάνονται σε αστικές περιοχές δε χρειάζονται πλέον να βασιστούν στις δικές τους γνώσεις και δυνατότητές για να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο, όπως έδειξαν γερμανοί επιστήμονες της ρομποτικής. Μπορούν απλά, να ζητήσουν από το κοντινό περίπτερο, ή από κάποιον περαστικό να τα βοηθήσει.
Το κινητό ρομπότ που κατασκεύασαν οι γερμανοί επιστήμονες κατευθύνεται σε οποιονδήποτε άνθρωπο βρίσκεται κοντά του και απλά τον ρωτάει για οδηγίες.
Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη στρατηγική, το ρομπότ τους κατόρθωσε να είναι το πρώτο ρομπότ που μπορεί να αφεθεί ελεύθερο στον πραγματικό κόσμο, χωρίς να βρίσκεται σε προσεκτικά ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Ο Martin Buss και η ομάδα του, στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, άφησαν το κινητό ρομπότ που κατασκεύασαν έξω από το πανεπιστήμιο και του ζήτησαν να βρει το δρόμο του για να πάει στην πλατεία Marienplatz που βρίσκεται στο κέντρο του Μονάχου, περίπου ενάμιση χιλιόμετρο πιο μακριά.
Το ρομπότ με το όνομα ACE (προέρχεται από το Autonomous City Explorer, δηλαδή Αυτόνομος Εξερευνητής Πόλεως) δεν έχει κάποιον εκ των προτέρων σχηματισμένο χάρτη του Μονάχου, ούτε και διαθέτει σύστημα GPS. Όπως και ένας άνθρωπος που μπορεί να έχει χαθεί σε μια παρόμοια περίσταση, το μοναδικό που θα μπορούσε να κάνει είναι να ζητήσει από άλλους ανθρώπους οδηγίες.
Το ρομπότ χρησιμοποιεί κάμερες και λογισμικό για να εντοπίζει τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του και βασίζεται στην κίνηση και την όρθια στάση τους για να τους αναγνωρίσει. Καθώς πλησιάζει σε κάποιον πιθανό 'καλό Σαμαρείτη' το κεφάλι του ACE, που διαθέτει μια οθόνη αφής και μια δεύτερη οθόνη που αναπαριστά ένα κινούμενο στόμα, γυρίζει για να κοιτάξει το άτομο που έχει επιλέξει. Ένα σύστημα ομιλίας που λειτουργεί σε συγχρονισμό με το κινούμενο στόμα χρησιμοποιείται για να τραβήξει την προσοχή του περαστικού και να του ζητήσει να αγγίξει την οθόνη εάν θέλει να βοηθήσει. Στη συνέχεια, ζητάει στον καλοθελητή να του δείξει τη σωστή κατεύθυνση και η απάντηση αναλύεται με ένα λογισμικό αναγνώρισης της σωματικής στάσης του ατόμου. Εφόσον πάρει τις οδηγίες, ο ACE θα ευχαριστήσει ευγενικά τον άνθρωπο και θα συνεχίσει την πορεία του.
Έχει προτιμηθεί η τακτική του να δείχνει και όχι να λέει ο άνθρωπος στο ρομπότ που να πάει, ώστε να αποφευχθεί η σύγχυση που θα μπορούσε να προκληθεί από το γεγονός ότι το ρομπότ και ο περαστικός έχουν ο καθένας διαφορετική αίσθηση του τι είναι δεξιά και τι αριστερά.
Παρόλο που το ρομπότ αλληλεπέδρασε με 38 ανθρώπους σε μια περίοδο περίπου πέντε ωρών, ο ACE τελικά κατόρθωσε να φτάσει στον προορισμό του. Όπως αναφέρει η επιστημονική ομάδα, το ρομπότ έκανε μεγάλη πρόοδο στο έργο που είχε αναλάβει, μέχρι που έφτασε σε μια περιοχή με μεγάλη κίνηση από περαστικούς, όπου η μεγάλη του δημοτικότητά αποτέλεσε πρόβλημα για την επίτευξη του στόχου του. Μέχρι εκείνο το σημείο είχε επικοινωνήσει με 12 ανθρώπους, αλλά στη συνέχεια τράβηξε το ενδιαφέρον από 21 περίεργους περαστικούς που σταματούσαν για να μιλήσουν με το ρομπότ καθώς εκείνο διέσχιζε την πολυσύχναστη περιοχή. Μονάχα μια φορά του έδωσαν λανθασμένες οδηγίες και τελικά χρειάστηκε να σταματήσει εφόσον συνάντησε κάποια εμπόδια. Ζήτησε όμως τη βοήθεια ενός άλλου περαστικού, που το βοήθησε να ξαναβρεί το δρόμο του.
Θεωρητικά το ρομπότ θα πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται στη λανθασμένη πορεία μέχρι που να χρειαστεί νέες πληροφορίες αναφέρει η Andrea Bauer που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας και αυτός είναι ο λόγος που αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε με ένα σύστημα που ελέγχει τις πληροφορίες που προέρχονται από ανθρώπους ώστε να διερευνάται η αληθοφάνειά τους.
Ο Paul Newman, ένας επιστήμονας της Ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι εντυπωσιασμένος από τη νέα αυτή έρευνα. Είναι ακριβώς η σωστή ερευνητική κατεύθυνση, αναφέρει. Το να πλοηγηθεί κανείς σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί να είναι ένα περίπλοκο νοητικό έργο και το να εμπλέκει τους ανθρώπους όταν αυτό είναι αναγκαίο, θα μπορούσε να είναι ένας σχετικά απλός τρόπος για τα ρομπότ ώστε να κατορθώσουν να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους.
Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, η ομάδα του Newman έδειξε ότι το ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο σύστημα αναγνώρισης εικόνων που είχαν αναπτύξει για τα ρομπότ τους μπορούσε να αναγνωρίσει τόπους στους οποίους είχαν βρεθεί στο παρελθόν, ακόμα και όταν η σκηνή είχε αλλάξει, όπως για παράδειγμα όταν εξαφανιζόντουσαν από τη σκηνή κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πάρκαραν κάποια καινούργια.
Η ομάδα της Οξφόρδης έχει μόλις ξεκινήσει ένα ερευνητικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα που στοχεύει να κατασκευάσει ρομπότ που θα αντιδρούν πιο φυσιολογικά σε κατοικημένα περιβάλλοντα. Όπως αναφέρει ο Newman, η έρευνα του Μονάχου αποτελεί ένα παράδειγμα από το είδος των λύσεων που θα λάβουν υπόψη τους.
Τα ρομπότ χρησιμοποιούν μια εσωτερικοποίηση των μαθηματικών ώστε να πλοηγηθούν, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλουμε να σχετίζονται με τους ανθρώπους που συνυπάρχουν με μια μηχανή, αναφέρει. Εάν ένα κτήριο πιάσει φωτιά, δε θα χρησιμεύσει σε κάτι να δοθεί στον πυροσβέστη ένας χάρτης που κατασκευάστηκε από ένα ρομπότ, ή ακόμα ένα μαθηματικό μοντέλο. Αυτό που χρειάζεται τότε είναι να ειπωθεί, 'κάτω στο διάδρομο, τρίτη πόρτα δεξιά'.
Στην περίπτωση των ρομπότ που κατασκευάζουν χάρτες, το να καταφέρουμε να τα διδάξουμε να επικοινωνούν με ανθρώπινο τρόπο θα τα καταστήσει ικανά να χρησιμοποιηθούν στον πραγματικό κόσμο.
ΠΗΓΗ: www.pame.gr
Το κινητό ρομπότ που κατασκεύασαν οι γερμανοί επιστήμονες κατευθύνεται σε οποιονδήποτε άνθρωπο βρίσκεται κοντά του και απλά τον ρωτάει για οδηγίες.
Χρησιμοποιώντας τη συγκεκριμένη στρατηγική, το ρομπότ τους κατόρθωσε να είναι το πρώτο ρομπότ που μπορεί να αφεθεί ελεύθερο στον πραγματικό κόσμο, χωρίς να βρίσκεται σε προσεκτικά ελεγχόμενα περιβάλλοντα. Ο Martin Buss και η ομάδα του, στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου, άφησαν το κινητό ρομπότ που κατασκεύασαν έξω από το πανεπιστήμιο και του ζήτησαν να βρει το δρόμο του για να πάει στην πλατεία Marienplatz που βρίσκεται στο κέντρο του Μονάχου, περίπου ενάμιση χιλιόμετρο πιο μακριά.
Το ρομπότ με το όνομα ACE (προέρχεται από το Autonomous City Explorer, δηλαδή Αυτόνομος Εξερευνητής Πόλεως) δεν έχει κάποιον εκ των προτέρων σχηματισμένο χάρτη του Μονάχου, ούτε και διαθέτει σύστημα GPS. Όπως και ένας άνθρωπος που μπορεί να έχει χαθεί σε μια παρόμοια περίσταση, το μοναδικό που θα μπορούσε να κάνει είναι να ζητήσει από άλλους ανθρώπους οδηγίες.
Το ρομπότ χρησιμοποιεί κάμερες και λογισμικό για να εντοπίζει τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά του και βασίζεται στην κίνηση και την όρθια στάση τους για να τους αναγνωρίσει. Καθώς πλησιάζει σε κάποιον πιθανό 'καλό Σαμαρείτη' το κεφάλι του ACE, που διαθέτει μια οθόνη αφής και μια δεύτερη οθόνη που αναπαριστά ένα κινούμενο στόμα, γυρίζει για να κοιτάξει το άτομο που έχει επιλέξει. Ένα σύστημα ομιλίας που λειτουργεί σε συγχρονισμό με το κινούμενο στόμα χρησιμοποιείται για να τραβήξει την προσοχή του περαστικού και να του ζητήσει να αγγίξει την οθόνη εάν θέλει να βοηθήσει. Στη συνέχεια, ζητάει στον καλοθελητή να του δείξει τη σωστή κατεύθυνση και η απάντηση αναλύεται με ένα λογισμικό αναγνώρισης της σωματικής στάσης του ατόμου. Εφόσον πάρει τις οδηγίες, ο ACE θα ευχαριστήσει ευγενικά τον άνθρωπο και θα συνεχίσει την πορεία του.
Έχει προτιμηθεί η τακτική του να δείχνει και όχι να λέει ο άνθρωπος στο ρομπότ που να πάει, ώστε να αποφευχθεί η σύγχυση που θα μπορούσε να προκληθεί από το γεγονός ότι το ρομπότ και ο περαστικός έχουν ο καθένας διαφορετική αίσθηση του τι είναι δεξιά και τι αριστερά.
Παρόλο που το ρομπότ αλληλεπέδρασε με 38 ανθρώπους σε μια περίοδο περίπου πέντε ωρών, ο ACE τελικά κατόρθωσε να φτάσει στον προορισμό του. Όπως αναφέρει η επιστημονική ομάδα, το ρομπότ έκανε μεγάλη πρόοδο στο έργο που είχε αναλάβει, μέχρι που έφτασε σε μια περιοχή με μεγάλη κίνηση από περαστικούς, όπου η μεγάλη του δημοτικότητά αποτέλεσε πρόβλημα για την επίτευξη του στόχου του. Μέχρι εκείνο το σημείο είχε επικοινωνήσει με 12 ανθρώπους, αλλά στη συνέχεια τράβηξε το ενδιαφέρον από 21 περίεργους περαστικούς που σταματούσαν για να μιλήσουν με το ρομπότ καθώς εκείνο διέσχιζε την πολυσύχναστη περιοχή. Μονάχα μια φορά του έδωσαν λανθασμένες οδηγίες και τελικά χρειάστηκε να σταματήσει εφόσον συνάντησε κάποια εμπόδια. Ζήτησε όμως τη βοήθεια ενός άλλου περαστικού, που το βοήθησε να ξαναβρεί το δρόμο του.
Θεωρητικά το ρομπότ θα πρέπει να συνεχίσει να πορεύεται στη λανθασμένη πορεία μέχρι που να χρειαστεί νέες πληροφορίες αναφέρει η Andrea Bauer που είναι μέλος της ερευνητικής ομάδας και αυτός είναι ο λόγος που αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε με ένα σύστημα που ελέγχει τις πληροφορίες που προέρχονται από ανθρώπους ώστε να διερευνάται η αληθοφάνειά τους.
Ο Paul Newman, ένας επιστήμονας της Ρομποτικής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είναι εντυπωσιασμένος από τη νέα αυτή έρευνα. Είναι ακριβώς η σωστή ερευνητική κατεύθυνση, αναφέρει. Το να πλοηγηθεί κανείς σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον μπορεί να είναι ένα περίπλοκο νοητικό έργο και το να εμπλέκει τους ανθρώπους όταν αυτό είναι αναγκαίο, θα μπορούσε να είναι ένας σχετικά απλός τρόπος για τα ρομπότ ώστε να κατορθώσουν να φτάσουν στην επίτευξη του στόχου τους.
Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, η ομάδα του Newman έδειξε ότι το ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο σύστημα αναγνώρισης εικόνων που είχαν αναπτύξει για τα ρομπότ τους μπορούσε να αναγνωρίσει τόπους στους οποίους είχαν βρεθεί στο παρελθόν, ακόμα και όταν η σκηνή είχε αλλάξει, όπως για παράδειγμα όταν εξαφανιζόντουσαν από τη σκηνή κάποια παρκαρισμένα αυτοκίνητα και πάρκαραν κάποια καινούργια.
Η ομάδα της Οξφόρδης έχει μόλις ξεκινήσει ένα ερευνητικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα που στοχεύει να κατασκευάσει ρομπότ που θα αντιδρούν πιο φυσιολογικά σε κατοικημένα περιβάλλοντα. Όπως αναφέρει ο Newman, η έρευνα του Μονάχου αποτελεί ένα παράδειγμα από το είδος των λύσεων που θα λάβουν υπόψη τους.
Τα ρομπότ χρησιμοποιούν μια εσωτερικοποίηση των μαθηματικών ώστε να πλοηγηθούν, αλλά αυτός δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο θέλουμε να σχετίζονται με τους ανθρώπους που συνυπάρχουν με μια μηχανή, αναφέρει. Εάν ένα κτήριο πιάσει φωτιά, δε θα χρησιμεύσει σε κάτι να δοθεί στον πυροσβέστη ένας χάρτης που κατασκευάστηκε από ένα ρομπότ, ή ακόμα ένα μαθηματικό μοντέλο. Αυτό που χρειάζεται τότε είναι να ειπωθεί, 'κάτω στο διάδρομο, τρίτη πόρτα δεξιά'.
Στην περίπτωση των ρομπότ που κατασκευάζουν χάρτες, το να καταφέρουμε να τα διδάξουμε να επικοινωνούν με ανθρώπινο τρόπο θα τα καταστήσει ικανά να χρησιμοποιηθούν στον πραγματικό κόσμο.
ΠΗΓΗ: www.pame.gr
